Op een mooie zomeravond zaten we in de tuin.
Er waaide een koel windje.
Ineens hoorden we geritsel tussen de struiken.
En wie kwam daar aangetrippeld?
Ja, daar stapte mijnheer Stekelmans het grasveld op.
We haalden vlug een schoteltje melk.
Dat smaakte het egeltje best.
Plotseling verscheen een nieuwe bezoeker op het toneel.
Bello van de buren was ons tuintje binnengestapt.
Verbaasd bleef Bello staan.
Zo'n vreemd dier had hij nog nooit gezien.
De hond gromde.
Mijnheer Stekelmans had zich al ineengerold.
Hij had zijn stekels dreigend rechtop gezet.
Bello bleef voor het vreemde wezen staan.

Doe ook zo met de volgende zinnen.

Wat moest die indringer hier?
Bello blafte een paar keer.
Maar de egel vluchtte niet voor die grote hond.
Nog één keer waarschuwde Bello.
Toen beet hij nijdig in het rolronde dier.
Hevig jankend sprong de hond achteruit.
De scherpe stekels waren in zijn lippen en gehemelte gedrongen.
Als een haas vluchtte Bello.
Hij keek zelfs niet meer om.
Bello had een goede les gehad.
Hij heeft nooit meer gehapt naar mijnheer Stekelmans.
Het gevaar was geweken.
Het egeltje verdween haastig tussen de struiken.
We hebben hem nog vaak gezien.
En steeds vermaakten we ons over het grappige dier.